विचार / दृष्टिकोणप्रदीप कन्दङ्वा लिम्वू
इतिहासको अत्यन्तै संगिनमोडबाट देश गुज्रीरहेको बेला देशको राजतितिक घटनक्रमहरुले निर्घात चुटिएको नेपाली जनताको मन थिलथिलो यसै भएकै छ त्यसमा नेताहरु बेला-कुबेला नुनचुक छर्किरहन्छन्। पिडाले चित्कार स्वयम त्रासदीमा डुबेको भान भइरहेको छ यस घडि। बिशेष नेता भएकैले बेला बखत तिनको दर्शन यहाँ समेत उति दुर्लभ रहेन तर यो सुखकर पनि भन्न नमिल्ने। वाककला अर्थात चतुर्यांइको भरमा ठूलो नेता भइने देश रहेछ हाम्रो। देश बिकास र जनहितका कुरा तपसिलमा संधै परिरहन्छ। यसरी तिनका गुलियो कुरा सुन्न चाहेर नचाहेर अकस्मात या जम्काभेटले परिरहन्छ। उग्र कम्युनिस्ट राजनितिमा मेरो घर चौबिसै घन्टा चुर्लुम्म डुबेको हुन्थ्यो तिनताक तर प्रकारान्तरले ममा त्यो छायाँको संघनता उति बाक्लो पर्न पाएन। बाउसंगको दुरत्व यसको प्रमख कारण रहनगयो। तथापी त्यताको भेगमा बाम चेतनाले प्रत्येकलाई चिमोटिरहेको हुन्थ्यो। यसरी किशोरावस्था देखी युवाकाल हुँदै चारदसक आसपासको जीवनकालमा देशका सोकल्ड राष्ट्रिय राजनितिक पार्टिहरुसंग मेरो साइनो नामको कुनै रेखा कोरिएन। बितेका जीवनकालको आत्मामूल्याँकन गर्दा मैले गरेको सबसे राम्रो काम यहीं रहेछ जसतो आज लागीरहेको छ। झोले हुनबाट बालबाल बचेको यथार्थ यसरी उजागर गर्न चाहान्छु म। वास्तवमा अर्काले सिर्जना गरेको घरमा प्रवेश गरेपछि झोले हुनुत सबको नियती बन्छनै मालिक हुनुत केवल मृगत्रिष्णा न हो। नत्र यो साठि बर्षको राजनितिक दौरानमा कोही जनजातीको छोरा काँग्रेस पार्टिको सभापती किन हुन सकेन एमाले पार्टिमा किन हुन सकेन माओवादीमा किन हुन सकेन कमरेड बादलहरुको हविगत किन यस्तो भयो हामी झोले हुनको बलियो प्रमाण यो भन्दा बढि म जुटाउन सक्दिन।
"शान्ति संविधान र विकासको साथै राम्रो हाम्रो र समावेशी संविधान बनाउल भनी ढुक्क भएर थप गरिएको एक वर्ष कुनै हलचल बिना नै सकिएको छ। अब त नयाँ संविधान नेपाली जनताको लागि आकाशको फल आँखा तरी मर जस्तै भएको छ।"
